ดูเพลิน โดเรม่อน: ตะลุยแดนมหัศจรรย์
ดูเพลิน โดเรม่อน: ตะลุยแดนมหัศจรรย์
ภาพชนเผ่าพื้นเมือง
จะใช้เครื่องมืออะไรก็ทิ้งไว้ ส่วนประตูไปที่ไหนก็ได้ก็หนักเกินกว่าที่หลังคาเรือจะรองรับไว้ได้เลยถูกจระเข้กินเรียบ แต่พวกเขาก็รอดมาได้จากความช่วยเหลือของชนพื้นเมือง คืนนั้นพวกเขาได้รับเชิญจากชนพื้นเมืองไปเลี้ยงฉลองเนื่องในโอกาสฉลองเทวรูปศักดิ์สิทธิ์ โดราเอมอนจึงให้หัวหน้าชนเผ่ากินวุ้นแปลภาษาเพื่อที่จะได้คุยกันรู้เรื่อง ชาวบ้านบอกว่าการที่จะได้พบเทพเจ้าเบาวังโกจะต้องมีสามชีวิต เมื่อข้ามน้ำตกเทะมุจะพบกับสะวันน่าที่มีสิงโตเต็มไปหมด จะต้องทิ้งหนึ่งชีวิต เมื่อพ้นไปจะพบกับหุบเขาโอโดรอนโดโร่ที่ขึ้นลงไม่ได้ และข้างล่างมีวิญญาณอยู่ จึงต้องเสียอีกหนึ่งชีวิต และเมื่อผ่านหุบเขาไปจะพบกับดินแดนที่ปกคลุมไปด้วยหมอกหนาตลอดกาล ซึ่งจะกลับออกมาไม่ได้และต้องเสียชีวิตที่สามไป ไจแอนท์บอกว่าเรื่องผีเขาไม่เชื่อหรอก เราจะต้องไปที่ดินแดนแห่งนั้นและเอาสมบัติกลับมา สุดท้ายทั้งห้าก็ถูกไล่ออกจากหมู่บ้านเพราะถ้าอยู่ต่อไปชาวบ้านเชื่อว่าพระเจ้าจะพิโรธและหมู่บ้านจะมีอันเป็นไป เนื่องจากเป็นเวลากลางคืน โดราเอมอนจึงเอาหมวกที่ตัวเองใส่มาเป็นเต็นท์
หมวกนักสำรวจที่ขยายเป็นที่พัก
ไจแอนท์เสียกำลังใจอย่างมากเพราะเรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของเขาจากคำพูดของทุกคน แต่ก็ได้เปโกะปลอบใจ
วันต่อมาหลังจากที่ผ่านน้ำตกเทะมุได้ พวกเขาเดินทางผ่านสะวันน่า แต่ก็ไม่พบสิงโต พอปีนขึ้นเนินหินเท่านั้น สิงโตฝูงใหญ่โผล่ออกมา ทุกคนตกใจกลัวหมด แต่เปโกะวิ่งฝ่าฝูงสิงโตออกมาเพื่อเรียกโฮโลแกรมเทวรูปเบาวังโกออกมาจัดการกับสิงโต พร้อมกับบอกว่าให้ก้าวเดินต่อไปอย่าถอย เมื่อเปโกะกลับมาโนบิตะก็พบว่าหน้าของเปโกะเหมือนกับเทวรูปเปี๊ยบ จากนั้นพวกเขาเดินทางต่อไปจนตั้งแคมป์ตอนกลางคืนกลางทุ่งหญ้า และได้ยินเสียงประหลาด ๆ มาจากหุบเขาโอโดรอนโดโร่
วันต่อมาพวกเขามาพบกับภูเขาหิมะอันแสนลื่น โดราเอมอนจึงใช้เชือกรถไฟเพื่อให้ไปข้างหน้าได้เร็วขึ้น เมื่อพ้นภูเขาหิมะมาก็พบกับหุบเขาที่ลึกสุดใจ และพบกับหมอกลงเต็มไปหมด ซึ่งเป็นสัญญาณว่ามาถึงป่าเฮฟวี่สโมกเกอร์ พวกเขาใช้ลิฟต์ทันใจ (เคยใช้ตอนที่รับประทานอาหารกลางวันในวันแรกที่ผจญภัย) บรรทุกไจแอนท์ลงไป แต่โชคไม่ดีที่หน้าผาที่ยึดลิฟต์ถล่มลงไป ไจแอนท์ติดอยู่บนหน้าผา แต่ก็ปีนไม่ได้เลย โดราเอมอนคิดได้ว่าใช้สีแรงโน้มถ่วงเพื่อลงไปยังก้นหุบเขา ข้างใต้หุบเขาว่ากันว่าเป็นดินแดนแห่งวิญญาณ
เปโกะเปิดเผยตัว
แต่จากนั้นซึเนะโอะพบว่าเกิดจากไอน้ำจากใต้ดินพ่นขึ้นมาซึงบริเวณนั้นเป็นรอยต่อเปลือกโลก ส่วนเสียงนั้นเกิดจากน้ำขึ้นมาตามหินที่มีรูพรุน จากนั้นเปโกะก็เปิดเผยตัวเองว่าเป็นโอรสของเบาวังโกที่ 108 เจ้าชายคุนทัก จากนั้นเปโกะพาพวกโดราเอมอนไปยังราชอาณาจักรของเขาซึ่งไปได้เพียงทางเดียวคือทางน้ำใต้พิภพ โนบิตะสงสัยว่ามีอาณาจักรของสุนัขด้วย เปโกะก็ไม่เชื่อว่ามีอาณาจักรขอมนุษย์อยู่จริงเพราะไม่มีคนอื่นใดเคยออกไปยังโลกภายนอก เป็นเพราะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงของเปลือกโลกในอดีตทำให้โลกของเปโกะถูกตัดขาด และมีวิวัฒนาการมาจากสุนัข
อาณาจักรเบาวังโก
คฤหาสบลูซุสที่ร้าง
เมื่อมาถึงอาณาจักรก็พบสมุนของดาบุรันด้าที่ชิงบัลลังก์ของเปโกะ ซึ่งมีความมักใหญ่ใฝ่สูงที่จะบุกโลกภายนอก เปโกะพาพวกโดราเอมอนไปยังคฤหาสน์ของบลูซุสที่เป็นทหารองครักษ์ของพระราชาองค์ก่อน พอมาถึงก็พบว่าไม่มีใครอยู่แล้ว ทันใดนั้นเปโกะเห็นทหารของดาบุรันด้ากำลังจะจับตัวลูกสุนัข แต่ช่วยไว้ได้ทัน ลูกสุนัขชื่อจิปโปะได้เล่าแผนการของดาบุรันด้าที่จะสร้างอาวุธยุทโธปกรณ์เพื่อที่จะบุกโลกภายนอกโดยมีดอกเตอร์คอสเป็นผู้วิจัย ระหว่างที่ดาบุรันด้าและดอกเตอร์คอสกำลังดูการทดสอบอาวุธอยู่ก็ได้รับแจ้งจากทหารว่าเจ้าชายคุนทักกลับมาแล้วและมีลิงสี่ตัวกับทานุกิหนึ่งตัวตามมาด้วย ดอกเตอร์คอสจึงแนะให้ดาบุรันด้าเรียกขุนพลเซเบอร์ออกตามล่าเจ้าชายตัวปลอมโดยไปบุกค้นคฤหาสน์ของบลูซุส ระหว่างที่เปโกะและพวกโดราเอมอนกำลังออกเดินทางไปหาบลูซุสเปโกะเล่าให้ฟังว่าเขามาหาโนบิตะได้อย่างไร เมื่อห้าพันปีก่อนอารยธรรมของเบาวังโกสูงมาก แต่กษัตริย์เบาวังโกเห็นว่าการพัฒนาอาวุธแบบไม่สิ้นสุดทำให้โลกถึงคราวพินาศได้จึงทรงสั่งห้ามการทดลองและวิจัยอาวุธ แล้วสร้างเทวรูปยักษ์เพื่อเป็นเทพคุ้มครองอาณาจักรแทน อาณาจักรที่ถูกโอบล้อมด้วยป่าและภูเขาสูงจึงไม่ถูกรุกราน แต่ว่าดาบุรันด้าผู้มักใหญ่ใฝ่สูงต้องการจะยึดครองโลกภายนอกจึงสั่งให้ดอกเตอร์คอสทำการวิจัยอาวุธ พระราชาองค์ก่อน (พ่อของเจ้าชายคุนทัก) ได้ต่อว่าดาบุรันด้าอย่างรุนแรง แต่เขาเป็นคนที่ไม่เลิกล้มความตั้งใจง่าย ๆ จึงลอบปลงพระชนม์พระราชาและจับตัวเจ้าชายไว้ พร้อมกับประกาศว่าทั้งสองคนป่วยตายจึงทำพิธีศพ ระหว่างทางที่กำลังจะถูกฝัง เปโกะตกลงสู่ทะเลสาบพร้องโลงแล้วถูกกระแสน้ำพัดไปยังปากแม่น้ำคองโก และเขาได้ถูกรับเลี้ยงโดยกะลาสีชาวญี่ปุ่น เมื่อมาถึงเขาประพฤติตัวเยี่ยงสุนัขทั่วไปจนได้มาพบกับโนบิตะ